“Suk-esuk panas hawane, kaya-kaya kebrongot mawa.
Rekasane kaya ngene, omah-omah melu maratuwa.”
Grememenge Narpoyo wis mecah ndhisiki jumedhule Bagaskara ing wayah esuk kuwi.
Wiwit nganten anyar tekan bojone mbobot telung sasi, Narpoyo isih dikuya-kuya wae dening maratuwane. Jare yen tangi ngepluk, sing mangane sebagor, sing turune ngorok, sing pelite ngungkuli encik, lan apa wae kang ala mangkring ing awake.
Suwene-suwe omongan maratuwane mau sansaya mentheng kelek. Pancen ora ngomong gamblang ing ngarepe, nanging tangga teparo sing crita. Lan jare wis nyebar ing saparan-paran RT kono, malahan wis tekan tingkat RW barang.
Mulane, Narpoyo nduweni niyat bakal ngontrak omah senajan mung RSS (Rumah sangat sederhana). Menawa arep tuku utawa kredit durung saguh. Sepira ta, gajine karyawan pabrik plastik kuwi?
Wiwit niyat iku diglontorke saka kocape, kabeh kudu sarwa ngirit.
Jatah dhuwit rokok disuda, malah ora sisan. Ngrokoke yen mangkat jagong wae kanggo patut-patut.
Jatah mangan awan sing padatan ing warung uga dibrusak. Saben dina sangu wungkusan sega lan lawuh sak anane.
Pasugatan mangan wengi uga ora lali digawe prayoga. Paribasan saben dina mung jangan kates karo sambel bawang, lawuhe karak ya ora dadi ngapa.
“Oalah yu..yu mantuku kuwi saiki tambah kebangeten tenan. Dikon golek tukang kanggo ndandani talang bocor wae kat gek wingi ora mangkat-mangkat. Ngerti dhewe yen udan omahe trocoh kabeh. Jare malah ngenteni dina minggu. Horok... piye jal? Apa ora marai tambah kemropok yen ngono kuwi?”
“Mantumu kuwi mesthi durung duwe dhuwit, Dhe! mula disemayani.”
“Oalah, ora duwe dhuwit piye, Yu..? lha wong lagi wae bar gajian..” lambene mertuwane Narpoyo karo nyungir-nyungir maju, tangan tengene nyincingke jarek sinambi mlaku rikat ing sawijining dina.
Sakjane rantamane Narpoyo, talang sing bocor mau arep didandani dhewe ing dina minggu. Mergane dheweke prei kerja. Dadi sawetara bisa ditadhahi ember dhisik.
“Idhep-idhep bisa ngurangi pametunan anggaran rumah tangga. Lha wong saiki kabeh-kabeh rega wis muni, semana uga kanggo bayar tukang, petang puluh ewu, durung sarapan lan mangan awane. Kamangka mung talang bocor. Dak dhandani dhewe wae bisa. Rekasa sithik ya ora papa. ” Narpoyo ngudarasa marang bojone ing jero kamar sadurunge turu.
Bojone ya mung meneng karo manthuk-manthuk. Mripate kelop-kelop kaya-kaya ora nggagas babar pisan. Tangane sing kat mau cumenthel ing lengene Narpoyo malah sansaya di raketake maneh. Sajake kadhemen. Lha wong wengi kuwi ya gremis wiwit isak ora uwis-uwis. Tangan kiwane nggeret-nggeret sarunge bojone.
Wandane sing bunder ginuk-ginuk mrengut, mripate merem melek, lambene mecucu, kaya rembulan ketutup mega mendhung. Narpoyo mesthine ya tanggap ing sasmita. Mergane isih kapetung manten anyar. Banjur dheweke cancut taliwanda. Mulane lampu kamar 10 watt sing maune padhang kencar-kencar banjur dipateni. Saklare dipijet. “Mak ceklik” mangkono unine.
***
“Kang, perumahan sing rada murah ki ngendi ya?” Narpoyo mula bukani lek-lekan sajrone slup-slupan tanggane sing lagi mbangun omah sinambi ngeplekke balak ndhole.
“Wah ora ngerti aku yen urusan kaya ngono kuwi.” Slamet isih nggujengi gaplene sajak greget.
“Arep golek perumahan ta, Yo?”saute lik Lardi.
“Ora lik, kepengin arep ngontrak wae, nanging ya takon-takon dhisik menawa ana sing mathuk ngono.”
“Wetan kecamatan kae ana, Yo. Nanging ya mung cilik, tipe 21.”
“Ya kuwi sing tak goleki, tulung sesuk aku terna rana lik.”
“ Gaple ora kowe!” swarane slamet sora ngagetake Narpoyo lan Lardi sing lagi padha rembugan.
***
Esuk-esuk jam setengah pitu mripate Narpoyo kriyip-kriyip, nanging arep tangi awake isih krasa abot. Sarung cap gajah engklek dijuluke maneh.
Dumadakan, ”grobyaak...Yahmene malah njuluke kemul, sawangen jam pira kae?...”
“Mak gregap” Narpoyo kaget. Ambegane menggeh-menggeh. Dikira swara mertuwane. Jebul swara tanggane anyar sing mapan sandhing kontrakane.
Kadhung tangi, arep bali turu maneh ora bisa. Narpoyo tumuju ing kolah saprelu raup lan wisuh, banjur menyang ngarep omah. Ndheleng kahanan kiwa tengen katon sesawangan anyar.
Kelingan grenengan maratuwane gek wingine, jare kontrakane Narpoyo kuwi dudu RSS, nanging RS7 (rumah sangat sederhana sekali sehinga selonjor saja susah). Nalika kuwi tanggane akeh sing ngguyu kemekelen, nanging ora dipaleru Narpoyo.
“Teh e, Mas.” Bojone ngetoke teh sing isih kemutuk.
“Ya” Narpoyo mlinguk.
Teh anget diombe sithik banjur parikane metu.
“Teh anget ombenane, nikmate kaya mlebu suwarga”
Nglarase kaya ngene, omah-omah adoh saka maratuwa.”
Ora suwe saka kuwi, unuk-unuk ana pawongan setri mara. Sajak kepengin mertamu.
Narpoyo mung ngamati lakune pawongan mau katon seje.
“Simbok”, Swara bojone ngagetake Narpoyo.
“Oalah..Nduk, Simbok pengin ngancani kowe wae karo nunggoni putuku lair.” Sinambi nglirik bojone anake.
Sing dilirik malah nggeblak.
Kembali ke Daftar isi Kumpulan Cerkak Berbagai Tema
Rekasane kaya ngene, omah-omah melu maratuwa.”
Grememenge Narpoyo wis mecah ndhisiki jumedhule Bagaskara ing wayah esuk kuwi.
Wiwit nganten anyar tekan bojone mbobot telung sasi, Narpoyo isih dikuya-kuya wae dening maratuwane. Jare yen tangi ngepluk, sing mangane sebagor, sing turune ngorok, sing pelite ngungkuli encik, lan apa wae kang ala mangkring ing awake.
Suwene-suwe omongan maratuwane mau sansaya mentheng kelek. Pancen ora ngomong gamblang ing ngarepe, nanging tangga teparo sing crita. Lan jare wis nyebar ing saparan-paran RT kono, malahan wis tekan tingkat RW barang.
Mulane, Narpoyo nduweni niyat bakal ngontrak omah senajan mung RSS (Rumah sangat sederhana). Menawa arep tuku utawa kredit durung saguh. Sepira ta, gajine karyawan pabrik plastik kuwi?
Wiwit niyat iku diglontorke saka kocape, kabeh kudu sarwa ngirit.
Jatah dhuwit rokok disuda, malah ora sisan. Ngrokoke yen mangkat jagong wae kanggo patut-patut.
Jatah mangan awan sing padatan ing warung uga dibrusak. Saben dina sangu wungkusan sega lan lawuh sak anane.
Pasugatan mangan wengi uga ora lali digawe prayoga. Paribasan saben dina mung jangan kates karo sambel bawang, lawuhe karak ya ora dadi ngapa.
“Oalah yu..yu mantuku kuwi saiki tambah kebangeten tenan. Dikon golek tukang kanggo ndandani talang bocor wae kat gek wingi ora mangkat-mangkat. Ngerti dhewe yen udan omahe trocoh kabeh. Jare malah ngenteni dina minggu. Horok... piye jal? Apa ora marai tambah kemropok yen ngono kuwi?”
“Mantumu kuwi mesthi durung duwe dhuwit, Dhe! mula disemayani.”
“Oalah, ora duwe dhuwit piye, Yu..? lha wong lagi wae bar gajian..” lambene mertuwane Narpoyo karo nyungir-nyungir maju, tangan tengene nyincingke jarek sinambi mlaku rikat ing sawijining dina.
Sakjane rantamane Narpoyo, talang sing bocor mau arep didandani dhewe ing dina minggu. Mergane dheweke prei kerja. Dadi sawetara bisa ditadhahi ember dhisik.
“Idhep-idhep bisa ngurangi pametunan anggaran rumah tangga. Lha wong saiki kabeh-kabeh rega wis muni, semana uga kanggo bayar tukang, petang puluh ewu, durung sarapan lan mangan awane. Kamangka mung talang bocor. Dak dhandani dhewe wae bisa. Rekasa sithik ya ora papa. ” Narpoyo ngudarasa marang bojone ing jero kamar sadurunge turu.
Bojone ya mung meneng karo manthuk-manthuk. Mripate kelop-kelop kaya-kaya ora nggagas babar pisan. Tangane sing kat mau cumenthel ing lengene Narpoyo malah sansaya di raketake maneh. Sajake kadhemen. Lha wong wengi kuwi ya gremis wiwit isak ora uwis-uwis. Tangan kiwane nggeret-nggeret sarunge bojone.
Wandane sing bunder ginuk-ginuk mrengut, mripate merem melek, lambene mecucu, kaya rembulan ketutup mega mendhung. Narpoyo mesthine ya tanggap ing sasmita. Mergane isih kapetung manten anyar. Banjur dheweke cancut taliwanda. Mulane lampu kamar 10 watt sing maune padhang kencar-kencar banjur dipateni. Saklare dipijet. “Mak ceklik” mangkono unine.
***
“Kang, perumahan sing rada murah ki ngendi ya?” Narpoyo mula bukani lek-lekan sajrone slup-slupan tanggane sing lagi mbangun omah sinambi ngeplekke balak ndhole.
“Wah ora ngerti aku yen urusan kaya ngono kuwi.” Slamet isih nggujengi gaplene sajak greget.
“Arep golek perumahan ta, Yo?”saute lik Lardi.
“Ora lik, kepengin arep ngontrak wae, nanging ya takon-takon dhisik menawa ana sing mathuk ngono.”
“Wetan kecamatan kae ana, Yo. Nanging ya mung cilik, tipe 21.”
“Ya kuwi sing tak goleki, tulung sesuk aku terna rana lik.”
“ Gaple ora kowe!” swarane slamet sora ngagetake Narpoyo lan Lardi sing lagi padha rembugan.
***
Esuk-esuk jam setengah pitu mripate Narpoyo kriyip-kriyip, nanging arep tangi awake isih krasa abot. Sarung cap gajah engklek dijuluke maneh.
Dumadakan, ”grobyaak...Yahmene malah njuluke kemul, sawangen jam pira kae?...”
“Mak gregap” Narpoyo kaget. Ambegane menggeh-menggeh. Dikira swara mertuwane. Jebul swara tanggane anyar sing mapan sandhing kontrakane.
Kadhung tangi, arep bali turu maneh ora bisa. Narpoyo tumuju ing kolah saprelu raup lan wisuh, banjur menyang ngarep omah. Ndheleng kahanan kiwa tengen katon sesawangan anyar.
Kelingan grenengan maratuwane gek wingine, jare kontrakane Narpoyo kuwi dudu RSS, nanging RS7 (rumah sangat sederhana sekali sehinga selonjor saja susah). Nalika kuwi tanggane akeh sing ngguyu kemekelen, nanging ora dipaleru Narpoyo.
“Teh e, Mas.” Bojone ngetoke teh sing isih kemutuk.
“Ya” Narpoyo mlinguk.
Teh anget diombe sithik banjur parikane metu.
“Teh anget ombenane, nikmate kaya mlebu suwarga”
Nglarase kaya ngene, omah-omah adoh saka maratuwa.”
Ora suwe saka kuwi, unuk-unuk ana pawongan setri mara. Sajak kepengin mertamu.
Narpoyo mung ngamati lakune pawongan mau katon seje.
“Simbok”, Swara bojone ngagetake Narpoyo.
“Oalah..Nduk, Simbok pengin ngancani kowe wae karo nunggoni putuku lair.” Sinambi nglirik bojone anake.
Sing dilirik malah nggeblak.
Kembali ke Daftar isi Kumpulan Cerkak Berbagai Tema
0 Komentar untuk "Cerkak dimuat koran : KONTRAKAN ANYAR"